پوشش TA-C در ایمپلنت های زیست پزشکی

از پوشش TA-C در ایمپلنت های زیست پزشکی برای بهبود سازگاری زیست سازگار ، مقاومت در برابر سایش ، مقاومت در برابر خوردگی و ادغام استفاده می شود. از پوشش های TA-C همچنین برای کاهش اصطکاک و چسبندگی استفاده می شود که می تواند به جلوگیری از نارسایی کاشت و بهبود نتایج بیمار کمک کند.

زیست سازگاری: پوشش های TA-C زیست سازگار هستند ، به این معنی که برای بدن انسان مضر نیستند. این برای ایمپلنت های زیست پزشکی مهم است ، زیرا آنها باید بتوانند بدون ایجاد یک واکنش جانبی با بافت بدن همزیستی کنند. نشان داده شده است که پوشش های TA-C با انواع بافت ها از جمله استخوان ، عضله و خون زیست سازگار هستند.
مقاومت در برابر سایش: پوشش های TA-C بسیار سخت و مقاوم در برابر سایش هستند که می تواند به محافظت از ایمپلنت های زیست پزشکی در برابر سایش و پارگی کمک کند. این امر به ویژه برای ایمپلنت هایی که در معرض اصطکاک زیادی هستند ، مانند کاشت مشترک ، مهم است. پوشش های TA-C می توانند طول عمر کاشت های زیست پزشکی را تا 10 بار گسترش دهند.
مقاومت در برابر خوردگی: پوشش های TA-C همچنین مقاوم در برابر خوردگی هستند ، به این معنی که آنها مستعد حمله توسط مواد شیمیایی در بدن نیستند. این برای ایمپلنت های زیست پزشکی که در معرض مایعات بدن مانند کاشت دندان قرار دارند ، مهم است. پوشش های TA-C می تواند به جلوگیری از خوردگی و عدم موفقیت کاشت کاشت کمک کند.
Osseointegration: Osseointegration فرایندی است که توسط آن یک ایمپلنت با بافت استخوان اطراف یکپارچه می شود. نشان داده شده است که پوشش های TA-C باعث ترویج Osseointegration می شوند ، که می تواند به جلوگیری از شل شدن و عدم موفقیت کاشت کمک کند.
کاهش اصطکاک: پوشش های TA-C دارای ضریب اصطکاک کم هستند که می تواند به کاهش اصطکاک بین کاشت و بافت های اطراف کمک کند. این می تواند به جلوگیری از سایش و پارگی کاشت و بهبود راحتی بیمار کمک کند.
کاهش چسبندگی: پوشش های TA-C همچنین می توانند به کاهش چسبندگی بین کاشت و بافت های اطراف کمک کنند. این می تواند به جلوگیری از تشکیل بافت اسکار در اطراف کاشت کمک کند ، که می تواند منجر به خرابی کاشت شود.